De strategische heroriëntatie van NS die het bedrijf noodgedwongen na de affaire Limburg moest uitvoeren, is een wassen neus, betoogt Alex Mink van de Vereniging Openbaar Vervoer Centrumgemeenten. NS zou van de meeste stations af moeten — dat maakt pas verschil.

Wie op station Arnhem Centraal rondloopt, heeft de kans om Aziatische fotografen aan te treffen. Na de dertigjarige bouwput is het fotogenieke station berekend op de groei en gebouwd voor een lange tijd. Ergens in de 22ste eeuw zal het station op de Rijksmonumentenlijst staan. Tegen die tijd zijn alle bouwkosten al lang terugverdiend dankzij de rinkelende kassa’s van de NS-vastgoedexploitatie. Voor en achter de poortjes doen onze staatsspoorwegen goede commerciële zaken dankzij het verkopen van hamburgers en dure cappuccino’s.

Foto: Eem- en Rijnlandsche Museumspoorlijn

Verpieterd Kesteren
Dertig kilometer verderop ligt ook een spoors Rijksmonument: station Kesteren aan de spoorlijn Arnhem-Tiel. De neoromaanse architectuur was eind negentiende eeuw in zwang en paste prima bij de allure van een van de belangrijkste knooppunten in het toenmalige Nederlandse spoorwegnetwerk: Kesteren (foto) fungeerde als overstapstation tussen de lijnen Elst-Dordrecht en Amersfoort-Kesteren. Van de toenmalige glorie resteert niets meer. De spoorlijn Arnhem-Tiel degradeerde onder NS-bewind tot een suffe boemellijn, rijp voor opheffing. Inmiddels