De strijd om de beste brandstof voor zero emissievervoer is nog lang niet gestreden, bleek tijdens het symposium ‘Energietransitie in Busvervoer’ van de Stichting Veteraan Autobussen (SVA). Naast elektrisch en waterstof, draagt Roel de Groot van TNO nog een alternatief aan: brandstof uit algen.
Het symposium werd op 21 augustus georganiseerd door de vijftigjarige SVA. Zij greep de gelegenheid aan om naar de toekomst te kijken met het thema ‘Energietransitie in Busvervoer’. Uit de presentaties van verschillende bussenbouwers bleek dat ze inzetten op verschillende energiebronnen. VDL, Ebusco, Mercedes en Volvo gaan voor elektrisch en proberen flexibel in te spelen op de specifieke omstandigheden bij de opdrachtgever. Dat kan betekenen dat de bus een grote en zware batterij krijgt die slechts weinig hoeft te worden opgeladen, of een kleine en lichte als er onderweg regelmatig kan worden ‘getankt’ aan de laadpaal.
Van Hool ziet meer in waterstof. Weliswaar is dat duurder in productie en opslag dan elektriciteit, maar als alle kosten tegen het licht worden gehouden ziet het beeld er anders uit. Geert van Hecke, hoofd Sales Public Transport: “In zeven minuten tank je een bus vol, die daar de hele dag mee kan rijden. Je hebt geen pauzes voor opportunity charging nodig, waardoor je je materieel en mensen efficiënter kunt inzetten. Als je dat allemaal meerekent, kom je met waterstof goedkoper uit dan op het eerste gezicht lijkt.” Inmiddels worden al grotere series waterstofbussen gekocht: twintig stuks voor Groningen/Drenthe, veertig voor Keulen en Wuppertal.
Driedeling
Toch moeten vloeibare brandstoffen nog niet worden afgeschreven, vertelde ingenieur Roel de Groot van TNO. Hij ziet mogelijkheden voor een driedeling. Het stadsvervoer wordt in hoog tempo geëlektrificeerd, waarbij de ontwikkelingen nog steeds snel gaan. Zo doet TNO momenteel onderzoek naar de mogelijkheid om nog sneller te laden tot 600 kW in vijf minuten (Amstelland Meerlanden gebruikt nu snelladers van 450kW). De vraag is wat dit betekent voor de batterijlevensduur, terwijl het elektriciteitsnetwerk dergelijke vermogens niet overal zal kunnen leveren.
Voor de regionale bus lijkt waterstof een betere optie. Nu wordt dat nog maar op kleine schaal toegepast, maar De Groot voorziet dat het met de ontwikkeling wel eens net zo snel kan gaan als een paar jaar geleden met de batterijbus. Binnenkort starten proeven in onder meer Breda en Eindhoven met hybride bussen op waterstof en plug in-batterijen om te kunnen rijden in de modus die het beste uitkomt.
Voor de coach die écht lange afstanden aflegt, zijn batterijen te zwaar en is ook waterstof door de nog ontbrekende infrastructuur niet aantrekkelijk. Vloeibare brandstoffen zijn in dit geval het beste alternatief voor de lange trajecten buiten de stad, gecombineerd met batterijen binnen de steden.
Sea fuels
De Groot ziet een schoner alternatief voor de huidige brandstoffen: ‘sea fuels’, brandstof uit algen in de vorm van ethanol en butanol. Dat is zo schoon dat er geen duur naverbrandingssysteem nodig is, terwijl er alleen al uit de Noordzee voldoende algen kunnen worden ‘geoogst’ om in de brandstofbehoefte van de hele zwaar transportsector te voorzien.
Het devies van De Groot: optimaliseer in het stadsvervoer (elektriciteit), experimenteer in het streekvervoer (waterstof) en ontwikkel voor de touringcar (vloeibare sea fuels).
- Regio Arnhem-Nijmegen zet in op HOV - 20 december 2019
- ‘Koester je bovenleidingnet’ - 20 december 2019
- ‘Geen vervoersysteem blijft altijd dominant’ - 19 december 2019
- Beloftes die niet van de grond komen - 18 december 2019
- Bert van Wee: vervoerhypes zwaar overschat - 6 december 2019
