Mijn bus heeft opeens een andere kleur gekregen. En er staat een nieuw logo op. Er zal ongetwijfeld heel veel zijn vergaderd over de merknaam en huisstijl. Voor mij als reiziger maakt het niet zoveel uit, zolang de bus maar rijdt. En precies hier wringt de schoen. Want er is een nieuwe concessie ingegaan en er rijdt een nieuw vervoersbedrijf. Het kon allemaal efficiënter, beter, goedkoper. Maar voor mij als reiziger betekent het vooral maandenlang kans op vertragingen, uitgevallen ritten en misschien wel een uitgedunde dienstregeling.
A new bus in town
Want echt lekker gaat het steeds niet, die concessiewisselingen. Nu is het ook wel een heel lastige opgave. De nieuwe vervoerder ziet pas kort voor de start hoeveel van de overgenomen medewerkers er daadwerkelijk inzetbaar zijn en hoeveel er ziek zijn. De vertrekkende vervoerder neemt een deel van zijn medewerkers gewoon mee naar een andere regio en laat de nieuwe vervoerder achter met een nog groter gat in de planning. Nieuwe bussen worden niet op tijd geleverd. Medewerkers moeten snel wennen aan nieuw materieel én een nieuwe dienstregeling. En dit alles doen we niet veilig in het voorjaar maar in een superdrukke wintermaand waarin sneeuw en ijs ook nog eens roet in het eten kunnen gooien. Hoog tijd om eens na te denken over hoe dit allemaal wat eenvoudiger kan en betere afspraken te maken. Dan maakt het verder niet meer uit welke kleur en naam de bus krijgt: hij rijdt tenminste.