Marc Maartens 30 jaar bij OV-Magazine

Hoe is het 30 jaar geleden begonnen?
“In 1985 werd de metro van Hoogvliet naar mijn woonplaats Spijkenisse geopend. Als verslaggever van een huis-aan-huisblad was dat mijn lievelingsonderwerp, omdat je er allerlei onderwerpen aan kon ophangen. De relatie met nieuwbouw, de architectuur van de metrostations, de metrotunnel onder de Oude Maas, de kosten, de terugtocht van de streekbus, de drugsdealers die uit Rotterdam zouden komen. In de bibliotheek van Spijkenisse verslond ik Tijdschrift Openbaar Vervoer, zoals het toen heette. In januari 1989 heb ik de stoute schoenen aangetrokken en een vrij arrogante open sollicitatie gestuurd. “Snel, efficiënt en betrouwbaar: eisen die je aan toekomstgericht openbaar vervoer mag stellen, maar ook eigenschappen die op mij van toepassing zijn.” Twee maanden later zat ik in Utrecht op de redactie, die toen ook schreef voor NS-bladen, zoals Rails."

Wat was Tijdschrift Openbaar Vervoer voor een blad?
“Een tikje braaf. Projectleiders mochten bijvoorbeeld schrijven hoe geweldig hun project liep. Dat waren saaie verhalen. Van mij mocht het wat journalistieker. Dus kritischer, nieuwswaardiger en vlotter. Dat had als gevolg dat we als deelredactie uit Hoofdgebouw III werden gezet, omdat we ook wel eens uit vertrouwelijke NS-stukken citeerden die we eerlijk ‘in de trein’ hadden gevonden, dus van bronnen hadden gekregen.”

Wat boeit jou nou zo aan openbaar vervoer dat je het al zolang volhoudt?
“Het imperfecte. Als perfectionist zie je meteen wat er allemaal beter kan. Maar ook het collectieve en maatschappelijke: ov heeft zoveel raakvlakken dat je elke dag wel wat nieuws kunt leren. Het is nooit saai. Er gebeurt in het wereldje altijd wel iets dat je niet ziet aankomen. En ik gebruik het ov graag. Lekker meekijken met de buschauffeur. Nieuwe raillijnen rijden. En als ik ’s avonds behaaglijk in de trein zit te dommelen, weet ik: ik kom thuis.”

Wat beschouw je als hoogtepunten?
“Verhalen over de komst van de Amerikanen (Vancom in Limburg), de stille dood van Rail 21 en de val van VSN-baas Chris Nyqvist. En series over de Vervoerfabriek (hoezo is het spoor vol?) en de nieuwe NS-dienstregeling in 2007. Maar ook het idee om de rapportcijfers per concessies in de OV-Klantenbarometer van KpVV om te bouwen naar cijfers per vervoerder. Dat is elk voorjaar weer een feest.”

En wat zijn de grootste blunders?
“Er schieten me twee koppen te binnen. De eerste is 'Tien redenen waarom PHS onhaalbaar wordt', uit 2014. Dat blijkt inmiddels wel mee te vallen, het Programma Hoogfrequent Spoorvervoer loopt beter dan ik voor mogelijk had gehouden. En: 'Zeven redenen waarom de OV-chipkaart gaat floppen'. Die laatste stond overigens in 2007 in Verkeerskunde, een bevriend blad. Mijn eerste stuk in Tijdschrift OV ging over de Magneetkaart als opvolger van de strippenkaart en het allereerste stuk over de OV-chipkaart schreef ik in 1991. Dus in 2007 werd ik de mooie beloftes over de moeizame weg naar de OV-chipkaart een beetje zat. In de toekomst kijken blijft lastig, dus moet je niet té stellig zijn. Verder heb ik de komst van Lovers Rail op de spoorlijn Amsterdam–IJmuiden compleet gemist. Een collega bij Trouw informeerde in 1996 of het waar was dat NS concurrentie kreeg. Oh, dat is een toeristentreintje van Rederij Lovers naar IJmuiden, dat stelt weinig voor. De volgende dag kopte Trouw: Eerste concurrent voor NS. Daar sta je dan met al je kennis.”

Hoe zie jij de toekomst?
“Van vakbladen? Tja, het moet nu allemaal sneller en goedkoper. Ik zie veel brave persberichten die klakkeloos worden overgenomen. Terwijl het echte nieuws vaak in een bijzin verstopt zit. Soms is het verstandig een nachtje over een artikel te slapen en met wat mensen te smoezen om je eigen gedachten te scherpen. Die ouderwetse aanpak verhoudt zich slecht met meteen publiceren op internet. Mensen denken soms ook dat vaknieuws gratis is, maar het kost gewoon tijd om stukken door te vlooien, dingen netjes uit te zoeken en helder op te schrijven. Als vakblad moeten we ook zelf onze agenda bepalen, en ons niet alleen laten sturen door de modes in de ov-sector. Gelukkig geeft mijn hoofdredacteur me alle ruimte om ideeën uit te werken.”

CV Marc Maartens
1984    gymnasium
1984    verslaggever huis-aan-huisbladen Rijnmond
1986    verslaggever regioredactie Rotterdams Nieuwsblad
1988    PR-medewerker lokale bibliotheek (vervangende dienstplicht)
1989    redacteur Tijdschrift Openbaar Vervoer
1995    redacteur weekblad Binnenlands Bestuur
1999    mede-oprichter inno-V adviseurs
2001 - nu: adviseur/publicist (ook dagvoorzitter/docent)

Andere activiteiten
2004 - 2007    bestuurslid Stichting OV-fiets
2013 - 2016    lid Raad van Commissarissen MyWheels

Marc Maartens (53) is bijna getrouwd en heeft twee dochters van 6 en 7. Hij woont in Nijmegen Oosterhout, vlak bij station Lent. Hij rent elke ochtend en fietst elke dag, bij mooi weer soms ook op een driewielige ligfiets.